Górskie reminiscencje: Kopiec Kościuszki, syna wolności i bohatera dwóch narodów

W latach 1776-83 przebywał w Ameryce, gdzie wziął udział w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych dając się poznać jako utalentowany strateg. Podczas tej wojny zasłużył się budową licznych fortyfikacji, jakie przyczyniły się do zwycięstwa republikanów. Rozgłos przyniósł mu wkład jego fortyfikacji do amerykańskiego zwycięstwa w bitwie pod Saratogą. Wyrazem uznania dla jego inżynierskich umiejętności było powierzenie mu budowy silnej twierdzy West Point nad rzeką Hudson. W Stanach Zjednoczonych uzyskał stopień generała brygady i sławę amerykańskiego bohatera narodowego. Thomas Jefferson rzekł o nim, że jest: „najczystszym synem wolności jakiego poznałem (...) i to wolności dla wszystkich, a nie tylko dla nielicznych i bogatych”.

W 1794 roku stanął na czele narodowego powstania dla ratowania Rzeczpospolitej przed trzecim rozbiorem I Rzeczypospolitej. Przewodziło mu hasło: „Wolność – Całość – Niepodległość”. Pierwszym aktem insurekcji było złożenie przez Kościuszkę 24 marca 1794 roku przysięgi na krakowskim rynku:

„Ja, Tadeusz Kościuszko, przysięgam w obliczu Boga całemu Narodowi Polskiemu, iż powierzonej mi władzy na niczyj prywatny ucisk nie użyję, lecz jedynie jej dla obrony całości granic, odzyskania samowładności Narodu i ugruntowania powszechnej wolności używać będę. Tak mi Panie Boże dopomóż i niewinna męka Syna Jego.”

Zwycięska bitwa nad wojskami rosyjskimi stoczona w dniu 4 kwietnia 1794 roku pod Racławicami dała wiarę w możliwość zwycięstwa i powstanie rozszerzyło się na inne rejony kraju. Oswobodzona została Warszawa i Wilno. Wśród których znaczący udział mieli chłopscy kosynierzy. Ostatecznie jednak powstanie stało się bezsilne wobec siły trzech zaborców. Klęska pod Maciejowicami (10.10.1794 r.) przesądziła o przegranej całego powstania. Ranny Kościuszko dostał się do niewoli i został uwięziony w twierdzy Pietropawłowskiej w Petersburgu.

Jako bohater narodowy został pochowany w 1818 roku w podziemiach wawelskiej katedry. W latach 1820-23 rodacy wszystkich stanów i zaborów usypali na wzgórzu błogosławionej Bronisławy w Krakowie kopiec ku jego czci. Zawiera w sobie ziemię z pól bitewnych z Racławic, Maciejowic i Dubienki, a także z Ameryki Północnej. Są to miejsca gdzie walczył Kościuszko. W 1860 roku na szczycie umieszczono granitowy głaz z napisem: „Kościuszce”.

„Widzisz tam górę na górze, Jak czerni się uroczyście?
Choć z Tatrów nadciągną burze, Ona trwać będzie wieczyście.
Ona po wieków głębinie Święta, nietknięta, przepłynie.”

Edmund Wasilewski, O mogile Kościuszki. 1841 r.

Kopiec Kościuszki.

Kaplica bł. Bronisławy. Z prawej wejście na kopiec.

Schody na kopiec.

Krzyż na Kaplicy bł. Bronisławy widziant z chodnika wokół kopca.

Kawiarnia Bastion i Muzeum Kościuszkowskie. Tu tez znajduje się wystawa „Kopce Krakowskie”.

Na szczycie Kopca Kościuszki (327 m n.p.m.).

Granitowy głaz na szczycie Kopca.

Panorama wschodnia z Kopca Kościuszki.

Wschodnia panorama.

Wawel. Za nim widać kominy Elektrociepłowni Łęg.

Zbliżenie na Katedrę Wawelską.

Ratusz i Kościół Mariacki na Rynku Głównym. Na horyzoncie Kombinat w Nowej Hucie.

Kombinat w Nowej Hucie zamykający wschodnią panoramę.

Błonia Krakowskie.

Stadion Miejski im. Henryka Reymana.

Wyższe Seminarium Duchowne Polskiej Prowincji Zmartwychwstańców
przy ulicy ks. Stefana Pawlickiego, przed którym widoczny jest Kopiec im. Jana Pawła II.

Pomost Krakowski.
W głębi widoczny jest stopień wodny „Kościuszko”. Z prawej połyskują wieże Kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny na Bielanach.

Stopień wodny „Kościuszko”.

Most podwieszony w Pychowicach (z rurociągiem grzewczym).

Kościół Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach.

„Błękitek", nieco poniżej z lewej Kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła,
a na prawo od niego widoczne są wieże Kościóła św. Andrzeja.

Kościół św. Augustyna i św. Jana Chrzciciela – barokowy kościół rzymskokatolicki na Zwierzyńcu.

Panorama północna.

Widok na północ.
Z prawej trzy jednakowe budynki to Centrum Biurowe GTC (kolejno od lewej: Galileo, Newton, Edison).
W centralnej części fotografii odnalźć można Kościół św. Wojciecha w Bronowicach z charakterystyczną zadaszoną wieżą.

Widok na północny zachód. Kościół pod wezwaniem św. Antoniego Padewskiego w Bronowicach Małych.

Panorama zachodnia.
Grzbiet Sikornika i lesiste wzgórza Wolskiego Lasu z Sowińcem i znajdującym się na nim
Kopcem Niepodległosci im. Piłsudskiego (na środku) oraz Srebrną Górą z wieżami
XVII-wiecznego Eremu O.O. Kamedułów (po lewej).