Trzy Kopy, Hruba Kopa, Banówka

TRASA:

Pod Spalonym, Pod Spálenou (1030 m n.p.m.) - Adamcula, Adamcuľa (1189 m n.p.m.) Bufet Rohacki, Bývalá Ťatliakova chata (1380 m n.p.m.) - Czarna Młaka, Čierna mláka (1370 m n.p.m.) Smutna Przełęcz, Smutné sedlo (1963 m n.p.m.) Trzy Kopy, Tri kopy Hruba Kopa, Hrubá kopa (2166 m n.p.m.) Banówka, Baníkov (2178 m n.p.m.) Banikowska Przełęcz, Baníkovské sedlo (2040 m n.p.m.) Adamcula, Adamcuľa (1189 m n.p.m.) Pod Spalonym, Pod Spálenou (1030 m n.p.m.)

Panorama Tatr z parkingu pod Doliną Spaloną (Pod Spálenou, 1030 m n.p.m.).

W drodze do Bufetu Rohackiego.

Trzy Kopy i Hruba Kopa widziane z drogi do Bufetu Rohackiego.

Rozdroże na Adamculi (1189 m n.p.m.).

Zbliżenie na igłę skalną (Baníkowská Ihla).

Trzy Kopy i Hruba Kopa widziane z drogi do Bufetu Rohackiego.

Bufet Rohacki (słow. Bývalá Ťatliakova chata, 1380 m n.p.m.).

Rohacz Ostry (z lewej) i Rohacz Płaczliwy (z prawej) znad lustra Czarnej Młaki (słow. Čierna mláka).

Widok w kierunku wylotu Doliny Rohackiej. Poniżej widać Czarną Młakę (słow. Čierna mláka).

Dolina Smutna (słow. Smutná dolina).

W górę Doliny Smutnej. Smutna Przełęcz jest już w zasięgu wzroku.



Zamiera roślinność i zaczyna się rumowisko skalne.



Smutna Przełęcz (słow. Smutné sedlo) ponad Doliną Smutną.

Roślinność ustępuje skalnemu gruzowisku.

Za niedługo wejdziemy w trawers zbocza.

Świstak tatrzański (Marmota marmota latirostris) ukradkiem przesuwający się pomiędzy kępami trawy.



Zbliżamy się do Smutnej Przełęczy (słow. Smutné sedlo).

Smutna Przełęcz (słow. Smutné sedlo).

Rusałka pokrzywnik (Aglais urticae) na żółtych kwiatach Starca kraińskiego (Senecio carniolicus).
Obok ciemnoniebieskie Dzwonki wąskolistne (Campanula polymorpha).

Dolina Smutna otoczona szczytami górskimi (od lewej: Wołowiec, Rohacz Ostry, Rohacz Płaczliwy).



Jamnicka Przełęcz (słow. Jamnícke sedlo, 1908 m n.p.m.) pomiędzy Wołowcem a Rohaczem Ostrym.

Schronisko Żarskie (słow. Žiarska Chata, chata v Žiarskej doline) w Dolinie Żarskiej.

Widok poprzez Dolinę Żarską (słow. Žiarska dolina): Kotlina Liptowska (słow. Liptovská kotlina), a za nią Niżne Tatry (słow. Nízke Tatry).
Z prawej widać wschodnie krańce Liptowskiego Mikulasza (słow. Liptovský Mikuláš).

Zbliżenie na Liptowski Mikulasz (słow. Liptovský Mikuláš).

Zmagania na skalnym wypiętrzeniu poprzedzającym Skrajną Kopę.

Wspinaczka po wypiętrzeniu, za którym wznosi się Skrajna Kopa.

Rohacze.

Podczas wspinaczki niezbędna staje się pomoc rąk.

Wierzchołek wypiętrzenia przed Skrajną Kopą szlak omija od południowej strony.

Z drugiej strony skalnego wypiętrzenia.

Przed nami Skrajna Kopa (słow. Prvá kopa, 2095 m n.p.m.).

Spojrzenie na Rohacze.

Tam jest Baraniec (słow. Baranec, 2185 m n.p.m.).

Pod wierzchołkiem Skrajnej Kopy (słow. Prvá kopa, 2095 m n.p.m.).

Ponad Doliną Smutną.

Stawy Rohackie.

Ostatnie metry przed wierzchołkiem Skrajnej Kopy.

Na Skrajnej Kopie, zwanej też Przednią Kopą (słow. Prvá kopa), 2095 m n.p.m.

Dolina Rohacka.

Na Skrajnej Kopie, 2095 m n.p.m.

Schodzimy po skałach w dół.

Przed nami Drobna Kopa (słow. Druhá kopa), ale wcześniej pokonać musimy
pionową ściankę z podwieszonym łańcuchem.

Drobna Kopa (słow. Druhá kopa) - widok ze zbocza Skrajnej Kopy..

Zejście ze Skrajnej Kopy.

Od szczytu Drobnej Kopy oddziela nas kolejną ścianka.

Wspinaczka na Drobną Kopę.

Skrajna Kopa widziana z Drobnej Kopy.

Na szczycie Drobnej Kopy (słow. słow. Druhá kopa), 2090 m n.p.m. Widać stąd kolejne cele - Szeroką Kopę, a dalej Hrubą Kopę.

Kominek na zejściu z Drobnej Kopy.

Szeroka Kopa, za nią Hruba Kopa.

Drobna Kopa widziana z podejścia na Szeroką Kopę.

Widok z wierzchołka Szerokiej Kopy (słow. Tretia kopa), ok. 2090 m n.p.m.

Widok z wierzchołka Szerokiej Kopy (słow. Tretia kopa), ok. 2090 m n.p.m.

Hruba Kopa, 2166 m n.p.m.

Na przełęczy Hruba Przehyba. Co widać w dole?

Na skalistej przełęczy Hruba Przehyba przed Hrubą Kopą. Z tyłu widać Szeroką Kopę.

Na skalistej przełęczy Hruba Przehyba. Spojrzenie na Szeroką Kopę.

Dolina Rohacka i jej stawy.

 Hruba Przehyba, Szeroka Kopa, a za nią Drobna Kopa.

Panorama w kierunku Krywania.

Stawy Rohackie.

Panorama z Hrubej Kopy - przebyta do tej pory grań. Dalej ciągną się już Rohacze i inne szczyty. 

Na Hrubej Kopie (słow. Hrubá kopa), 2166 m n.p.m.

Na Hrubej Kopie.

Widok w kierunku masywu Osobitej (słow. Osobitá, 1687 m n.p.m.).

Schodzimy na Przełęcz nad Zawratami.

Zbliżamy się do miejsca, gdzie ścieżka kończy się na strzelistych turniach.
Za pierwszą turniczką widać charakterystyczną igłę skalną (Baníkowská Ihla).

Hruba Kopa za nami.

Z pierwszej turni schodzimy nieco w dół trawersem od południowej strony, ubezpieczając się łańcuchem.

Po minięciu skalnej igły wciągamy się z powrotem ostro w górę po łańcuchu.

Widok na wschód. W oddali widać Krywań.

Skalna płyta.

Wchodzimy na grań.

Baraniec (słow. Baranec, 2185 m n.p.m.).

Na skalnym grzebieniu.

(fot. W.Grabania)

(fot. W.Grabania)

Jedno z trudniejszych miejsc. W dole po lewej widać nieoznakowaną ścieżkę omijającą ten fragment szlaku.

Przydałby się tutaj kawałek łańcucha.

Z tej skaly przed chwilą zsuwaliśmy się w dół.

Teraz chwilka na podgraniowej ścieżce, a potem znów wracamy na grań.

Przez moment przechodzimy po północnej stronie grani.

Stąd widać Pachola (Pachoľa) i zygzakującą pod nim ścieżkę z Banikowskiej Przełęczy.

Dolina Spalona przez którą biegnie ścieżka z Banikowskiej Przełęczy.
W głębi widać masyw Osobitej.

Potem przechodizmy na południowa stronę grani.

Pachola (Pachoľa) widziana z grzebienia przed Banówką.

Znów na ostrzu skalnego grzebienia.

Wierzchołek Banówki - dzieli nas od niego jeszcze kawałek ekstremalnej wędrówki.

(fot. W.Grabania)



Zaraz będziemy przechodzić na drugą stronę grzebienia.

Przejście szczerbiną na północną ścianę.

Pod wierchołkiem Banówki.
Ścieżka zawijająca wokół wierzchołka Banówki - alternatywna trasa wejścia na szczyt.

Banówka (słow. Baníkov), 2178 m n.p.m.





Banówka od strony zejścia na Banikowską Przełęcz.

Dolina Spalona.

Zejście z Banikowskiej Przełęczy do Doliny Spalonej.

Dolina Spalona (słow. Spálená dolina)

Banikowska Przełęcz (słow. Baníkovské sedlo) z Doliny Spalonej.

Nad ciemniejącym lasem widać stąd jeszcze oświetloną słońcem grań z Trzema Kopami i Hrubą Kopą.